لویی مال در محضر لویی بونوئل – آن‌که آن دورتر در پس‌زمینه‌ی تصویر با شکل و شمایل سعید امامی‌وار ایستاده، کسی نیست جز ژان کلود کاریر فیلم‌نامه‌نویس چیره‌دست فرانسه که نوشته شدن همین کتاب (با آخرین نفس‌هایم) را مدیون او هستیم. برای هر دو لویی فیلم‌نامه‌هایی هم نوشته است. اما خب مشخص است کار با بونوئل مزه‌ی دیگری دارد؛ کار نیست، تفریح است. کاریر به خاطر همسر فرهیخته و ایرانی‌اش، خانم نهال تجدد، یکی دو باری هم به ایران آمده و اخیرن مصاحبه او با محسن آزرم در کتابی با عنوان «فیلم کوتاهی درباره‌ی دیگران» منتشر شده است.

به هر حال تو از دست رفته ای..

پس باید دست بکشم !  

نه . اگر دست بکشی از دست رفته ای .

                                                                                                 کافکا

kafka

 

...

انسان گاهی به درجه ای می رسد که  حتی  لوکوموتیو ران  جلودارش نیست، چپقی دود می کند و مدام سوت می کشد

سو ، سو ، سو ، اما آسیبی به کسی نمیرسد.  نویسنده ذاتآ در درون می جوشد او خود را با لوله احتیاط  ایمن کرده تا خشمش

جوهری شود درون ماشین تحریرش ،  همه چیزم را بگیر ، اما بگذار آزاد باشم با ماشین تحریرم..